Zaparowane okna po nocy – czy to zły znak?

Zaparowane okna po nocy to częsty widok. Czy należy się nim przejmować, czy stanowi normalne, nieszkodliwe zjawisko? To zależy. Wyjaśniamy, co stanowi przyczynę parowania szyb oraz kiedy należy uznać to za problem i co wtedy robić.

W skrócie

Okna mogą parować od wewnątrz i od zewnątrz, przy czym ta druga sytuacja nie świadczy o żadnych problemach.
Parowanie okien od wewnątrz może być oznaką wilgoci w domu, niesprawnej wentylacji lub nieszczelnych okien.
Doraźną pomoc w walce z wilgocią zapewni osuszacz powietrza.

Parowanie okien od wewnątrz

Parowanie okien od zewnątrz ma związek z:

różnicą temperatur pomiędzy wnętrzem budynku a środowiskiem zewnętrznym,
wilgotnością powietrza,
możliwością przyswajania wody przez powietrze.

W chłodne dni szyba oddziela ciepłe domowe wnętrze od zimnego otoczenia. Tymczasem zdolność powietrza do przyswajania wody wzrasta wraz z temperaturą. Przy około 20 st. C. zawartość pary wodnej w powietrzu może być znacznie wyższa niż w temperaturze bliskiej 0 st. C.

Nadmierna ilość wody sprawia, że dochodzi do jej skraplania. Para wodna gromadzi się właśnie na szybie, która z jednej strony styka się z chłodnym środowiskiem zewnętrznym. Jednak czy oznacza to, że proces ten jest normalny i nie świadczy o żadnych nieprawidłowościach? Niestety nie do końca, ponieważ może być oznaką kilku problemów.

Na ryzyko parowania okien od zewnątrz istotny wpływ mają:

wilgotność powietrza w pomieszczeniu,
sprawność wentylacji,
stan okien.

Parowanie okien od zewnątrz

Zaparowane okna po nocy nie stanowią problemu, jeśli dotyczy to ich części zewnętrznej. Takie zjawisko najczęściej możemy zaobserwować wiosną albo jesienią, przy znacznej różnicy pomiędzy temperaturą dzienną i nocną. Występuje przede wszystkim w okolicach zbiorników wodnych i bagien.

W ciepły dzień dochodzi do parowania wody, natomiast nocą, gdy temperatura spada, powietrze nie jest w stanie przyswoić dużej ilości pary wodnej, więc dochodzi do jej skraplania. Woda gromadzi się m.in. na szybach domów i samochodów.

Zaparowane okna po nocy jako efekt wilgoci

Para wodna gromadząca się na szybach powinna skłonić do sprawdzenia wilgotności powietrza. Można to zrobić przy pomocy wilgotnościomierza, czyli higrometru. Najtańsze mierniki kosztują kilkanaście złotych.

Prawidłowa wilgotność powietrza w pomieszczeniu mieści się w granicach 40-60%. Niższa oznacza przesuszenie, natomiast wyższa przewilżenie powietrza i obu tych problemów nie można ignorować. Skraplanie się wody na oknach to tylko jeden z efektów wilgoci w domu. Pozostałe to:

odchodzenie tapet i farb ze ścian,
rozwój chorobotwórczych pleśni na ścianie i nie tylko,
pogorszenie samopoczucia domowników, w tym pojawienie się bólów głowy, mięśni i stawów oraz nasilenie objawów chorób reumatycznych.

Trwałe wyeliminowanie przewilgocenia powietrza wymaga usunięcia jego źródła. Niestety bywa to czasochłonne i kosztowne, ponieważ wilgoć często pojawia się na skutek wad konstrukcyjnych budynku, np. słabej izolacji przeciwwilgociowej fundamentów albo nieszczelności w pokryciu dachowym.

Warto zatem pomyśleć o pomocy doraźnej w postaci dobrego osuszacza powietrza. Jest to urządzenie, które odprowadza z powietrza nadmiar wody, a tym samym obniża jego wilgotność. Jaki będzie najlepszy? Sugerujemy wybór osuszacza:

Kondensacyjnego – w użytku domowym sprawdza się lepiej niż adsorpcyjny.
O odpowiedniej wydajności – jest ona wyrażana w litrach na dobę. Aby poznać minimalne zapotrzebowanie na wydajność, radzimy pomnożyć metraż pomieszczenia przez 0,4, a przy mocnym zawilgoceniu przez 0,6.
Wyposażonego w higrostat – umożliwia pracę w trybie automatycznym, w którym osuszacz sam utrzymuje wyznaczoną wilgotność powietrza.

Ranking osuszaczy powietrza

Top 3 osuszacze

Wentylacja a zaparowane okna po nocy – test

Niesprawna wentylacja to jedna z możliwych przyczyn nieprawidłowej wilgotności powietrza i zaparowania okien po nocy. Najlepszym sposobem na sprawdzenie jej stanu i wykrycie ewentualnych nieprawidłowości jest skorzystanie z usług firm zajmujących się przeglądem wentylacji.

Samodzielnie można natomiast wykonać tzw. test kartki i płomienia. Najpierw należy uchylić okno i przyłożyć do kratki wywiewnej kartkę papieru. Jeśli kartka przyklei się do kratki, to oznacza, że wentylacja działa prawidłowo.

Jeżeli spadnie, trzeba sięgnąć po zapaloną świeczkę, zapałkę lub zapalniczkę i przybliżyć płomień do kratki. Kiedy płomień przechyla się w stronę kratki, oznacza to, że występuje ciąg, lecz zbyt słaby. Brak reakcji lub odchylenie w stronę przeciwną oznacza problemy z drożnością wentylacji.